Çömez, Saye Peyman, Serâzad, Server Bedî takma adlarını da kullandı. Peyami Safa, ilköğrenimine Gedikpaşa’da Menbau’i-İrfan İptidai Mektebinde (ilkokul) başladı. Dokuz yaşında iken sağ kolunda başlayan ve uzun yıllar tedaviyi gerektiren bir mafsal rahatsızlığı nedeniyle çocukluk yıllarını hastanelerde ve doktorlara gidip gelerek geçirdi. Bu yüzden bedence gelişmesi de emsallerinden geri kaldı ve Vefa İdadisinin rüştiye (ortaokul) kısmına başladıysa da (1910) bitiremedi.
Abdullah Cevdet’in hediye ettiği Petit Larousse’u, daha çok kendi gayretiyle Fransızca öğrendi. Değişik alanlarda yaşıtlarının çok üzerinde bilgi ve kültür sahibi oldu. Bilgisi ve yazı yazma yeteneği nedeniyle, M. Raif Oğan’ın Vaniköy’deki özel Rehber-i İttihad Okuluna önce mubassır (öğrencilerin disiplinini gözleyen görevli), daha sonra öğretmen olarak kabul edildi.
Eserlerinden Bazıları
Roman: Sözde Kızlar (1923), Mahşer (1924), Bir Akşamdı (1924), Canan (1925),
Şimşek (1927), Dokuzuncu Hariciye Koğuşu (1930, Salih Diriklik’in Yönetmeni
olduğu TV dizisi olarak televizyonda gösterildi), Atilla (1931), Fatih Harbiye
(1931), Bir Tereddüdün Romanı (1933), Matmazel Noralya’nın Koltuğu (1949),
Yalnızız (1951), Biz İnsanlar (tefrika 1937, bas. 1959).
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder