Translate

27 Kasım 2024 Çarşamba

NECMİ ONUR (18 Şubat 1925-21 Aralık 1992)

 

Cumhuriyet Dönemi romancı ve gazetecilerindendir. İzmir Ortaokulundan ve İstanbul Haydarpaşa Lise sinden mezun oldu (1944). Gazete satıcılığı, tezgâhtarlık, işçilik, hamallık, ayakkabı boyacılığı, mürettiplik gibi işlerde çalıştı.   

 

İ.Ü Hukuk Fakültesindeki öğrenimini iki yıl sonra terk etmek zorunda kaldı. Basın hayatına 1945’te Hürsöz gazetesinde muhabirlik yaparak başladı. Ardından Zaman, Ekonomi, Dünya, Yeni Sabah, Tercüman, Ulus, Milliyet, Son Havadis, Yeni İstanbul, Yeni Gazete gibi çok sayıda gazete de muhabir, istihbarat şefi, yazı işleri müdürü, yazar olarak çalıştı, 1971’de emekliye ayrıldı, emeklilik sonrasında Hürriyet gazetesinde serbest röportaj yazarlığı yaptı.

Daha çok alt sınıflardan insanların sıkıntılarını ve çaresizliklerini, sağlam bir gözlem gücüyle yapıtlarına yansıttı. Gazetecilik yıllarında Anadolu’yu gezdi, izlenimlerini ve gözlemlerini çok canlı ve dikkat çekici bir üslupla aktarmayı başardı. “Damdaki Muhalif” adlı güldürüsü İstanbul’da 1974’te özel bir tiyatroda sahnelendi. Telsiz Duvaksız Anadolu ile 1965 Gazeteciler Cemiyeti Başarı Ödülü’nü, Çadır Tiyatrosu ile 1966 Gazeteciler Cemiyeti Başarı Ödülü’nü aldı. 

Eserleri

Roman: Küçük Ömer (1956), Vicdansız Kadın (1967), Arap Abdo, (Belgesel roman, 1974), Kadınlar Daha Çok Sever (1974), Orospu (Belgesel roman, 1976, 2. kitap, 1979), Kör Sait’in Oğlu (Belgesel roman, 1980), Para Babası (1982), Dev let Baba (1984). 

Röportaj: Çanakkale Savaşları ve Şehitler Abidesi (1 959), Mezarlarında Yaşayanlar (1963), Telsiz Duvaksız Ana dolu (1965), Çadır Tiyatrosu (1966), Allaha Giden Yol (1967), İn san Emeği Bekleyen Ülke Avustralya (1968), Kanlı Kerbela (1968), Şark Cep hesinde Yeni Bir Şey Yok (1972), Unuttuğumuz Doğu (1980), Öykü Asker Cigarası (1964), Deli Feto (1968), Grevci Ecevit (1975).

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder